Liefdesgesticht "Sint Vincentiushuis"
Nadat in 1890 de Sint Willibrordusparochie was ingesteld, zette pastoor Van Der Sanden zich in voor de realisatie van het Sint Vincentiusklooster.
In 1915 vond de aanbesteding plaats, de architect was J. Heijkants.
In 1917 werd het gebouw opgeleverd.
Op 25 april van dat jaar bood het Liefdesgesticht onderkomen aan de Zusters Franciscanessen
van de Onbevlekte Ontvangenis der H. Moeder Gods uit Veghel.
In het pand was een katholieke meisjesschool en een gasthuis voor verpleging van bejaarden en andere hulpbehoeftigen gevestigd.
In de tweede wereldoorlog is het gebouw, ondanks hevige gevechten in en rond Neerkant, in stand gebleven.
In het klooster zijn nog op verschillende plaatsen de inslagen van de kogels nog duidelijk zichtbaar.
In 1970 vertrokken de zusters Franciscanessen uit Neerkant.
Na een verbouwing werd het pand in 1975 in gebruik genomen als gemeenschapshuis.
De peuterspeelzaal, de bibliotheek, het maatschappelijk werk, de gezinszorg en het bejaardenwerk vonden er onderdak.
Door achterstallig onderhoud en hoge stookkosten dreigde het pand te worden gesloopt.
In 1996 werd het pand verkocht en kwam in particuliere handen.
In september 2001 is het pand om de kenmerkende bouwstijl aangewezen als Rijksmonument.
In 2017 hebben we het 100 jarig jubileumjaar gevierd met oud zusters en de bewoners van Neerkant middels een reunie en een open dag.